Bienal de Pontevedra

Esta instalación de Sandra Cinto está composta por un andel e lenzos modulares. A peza inclúe un moble de madeira deseñado pola artista, que alberga obxectos simbólicos, coma libros de madeira, porcelanas rotas e fotografías autobiográficas. Estes elementos convidan a unha reflexión sobre o proceso de reconstrución persoal e colectiva, utilizando as fendas visibles nas porcelanas rotas como un símbolo de memoria e renovación. A través dos libros, que representan tanto a ancestralidade coma o coñecemento, Cinto subliña a importancia da educación nun contexto social marcado por altas taxas de analfabetismo, coma acontece no Brasil. Nesta instalación, as pontes debuxadas pola artista crean unha paisaxe onírica pero, ao mesmo tempo, sitúanse como un acto político de resistencia fronte á crecente tendencia actual de construír muros, apelando a un mundo sen fronteiras, que transcende a historia persoal e se conecta coas emocións universais de afecto, memoria e transformación. Cinto invítanos a pensar na memoria como un acto de reconstrución e no valor do saber, do humanismo e da necesidade de rachar coas barreiras que nos separan como individuos e como sociedade.