Bienal de Pontevedra

Marina Núñez (1966, Palencia) utiliza unha ampla variedade de medios, desde a pintura ata o vídeo e as tecnoloxías dixitais, para explorar temas coma a identidade, a loucura, a ciencia ficción e o monstruoso. Ao longo da súa carreira, mostrou un interese constante polo feminismo e creou un universo no que revisa o papel da muller na historia, especialmente a través de referencias á historia da arte, en particular, ao Barroco. A súa obra tamén desafía os canons tradicionais e céntrase en temas coma os corpos cibernéticos, o ciborg e as identidades que van máis aló do xénero binario, ao fusionar a humanidade coa máquina.

Na Bienal de Pontevedra Marina Núñez presenta unha serie de traballos que reflexionan sobre o simbolismo das flores e exploran a súa capacidade para transformarse e resistir. A súa proposta combina a beleza da natureza coa intervención humana e convida a pensar sobre a vulnerabilidade e o heroísmo.