Bienal de Pontevedra

Manal AlDowayan reflexiona nesta obra sobre a relación que as mulleres tiveron historicamente co mar. Esta conexión, que abarca séculos de historia, enlázase hoxe coas preocupacións sobre o cambio climático e cunha advertencia urxente para curar o planeta. As economías pesqueiras, que foron fundamentais na rexión do Golfo Arábigo desde o III milenio a. C., están no corazón desta reflexión. O comercio de perlas e dátiles uniu continentes, e chegou ata a India e África. Paralelamente, floreceu unha cultura musical vinculada á pesca: cada barco levaba un músico que compoñía e difundía cancións e poesías, e que axudaba os mariñeiros a soportar os longos meses no mar. Esta cultura tamén influíu as mulleres, que, ao non poder saír ao mar, creaban os seus propios rituais e cancións. Elas dirixíanse ao mar para pedir o regreso dos seus seres queridos e queimaban auga mariña coa esperanza de purificar as augas e garantir a súa seguridade. A obra de AlDowayan conecta esta tradición cos desafíos ambientais actuais e destaca como a arte pode ser unha ferramenta para a reflexión e o cambio social.